Dopalacze, nowe substancje psychoaktywne – śmiertelne niebezpieczeństwo!

Uzależnienie – brzmi poważnie. Niestety dotyczy coraz to większej liczby osób, także młodzieży. Uzależnienie wkrada się podstępnie do życia, często wyczekuje na właściwy moment - chwilę zapomnienia lub osłabienia by się ujawnić w całej okazałości. Być osobą uzależnioną - przeciętny człowiek raczej nie zakłada takiego scenariusza swojego życia. Chce się dobrze bawić, korzystać z życia.

Takie osoby są też w naszym otoczeniu – w powiecie kościerskim. Mniej lub bardziej rozpoznawalne. Smutne i tragiczne historie młodych ludzi i ich rodzin. Wiemy już, niestety „z naszego podwórka”, że wystarczy jednorazowe przyjęcie dopalacza, lub innej substancji o nieznanym składzie by umrzeć , stracić zdrowie lub stać się osobą uzależnioną.
W związku z tym, podobnie jak w latach ubiegłych postanowiliśmy o tym mówić, aby ostrzegać przed tym niebezpieczeństwem. Punkt Interwencji Kryzysowej, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Komenda Powiatowa Policji  oraz Stacja Sanitarno – Epidemiologiczna w Kościerzynie to instytucje, które zaangażowały się we współpracę z placówkami oświatowymi w celu edukacji młodzieży na temat dopalaczy i narkotyków.
W ramach spotkań z młodzieżą specjaliści informują na temat ryzyka wynikającego z używania substancji, zagrożenia zdrowia i życia; konsekwencji prawnych dotyczących posiadania i rozpowszechniania tych substancji. Mówią także o miejscach, gdzie nawet anonimowo można uzyskać pomoc.
Ważnym elementem spotkania z młodzieżą jest projekcja  filmu o tragicznych losach młodego człowieka uzależnionego od dopalaczy oraz wspólne analizowanie z jakich powodów ludzie sięgają po dopalacze oraz jak można uniknąć takich problemów. Najważniejszym czynnikiem chroniącym młodych ludzi przed uzależnieniami jest  dobra więź emocjonalna z rodzicami, rodziną i innymi osobami w otoczeniu. W czasie spotkania zachęcaliśmy młodzież do tego, aby głośno mówili o swoich problemach, aby ćwiczyli umiejętność rozmawiania, bo jest ona podstawą do wzmacniania więzi z najbliższymi.
W każdej klasie przeprowadzaliśmy tzw. „test na stół”. Pytaliśmy młodzież:  kto w domu ma stół?. Twierdząco odpowiadali prawie wszyscy. Kiedy zapytaliśmy: Kto rozmawia z rodziną przy tym stole lub w innym miejscu w domu?.  Zgłosiła się tylko garstka młodzieży.  Ten test przekonuje nas, iż tego typu zajęcia są bardzo potrzebne.